نمایشنامهی کمدی «درد بیهوده عشق (تلاش بیهوده عشق)» اثر: ویلیام شکسپیر بیهمتاست، که در حدود سالهای 1590 تا 1592 میلادی، نگاشته شده است. شکسپیرشناسان، همگی از این نمایشنامه، بهعنوان نخستین کمدی ایشان، یاد میکنند. ماخذی برای این اثر شناسایی نشده، نمایش در پنج پرده تدوینشده، و دارای هفده شخصیت، و تعدادی سیاهیلشکر است. شخصیتهای اصلی نمایش: «فردیناند: پادشاه ناواره، که تصمیم گرفته است دربارش را به آکادمی علم و دانش تبدیل کند.»؛ «پرنسس فرانسه: دوشیزهای با نجابت، و طبعی شاهوار، که هنگام رخداد نمایش، بهعنوان سفیر ویژهای از فرانسه مهمان شاه است.»؛ «سر ناتانائیل: کشیشی طفره رو»؛ «مرکاد: یک قاصد»؛ «بردن، دوماین و لانگاویل: دوستان و ملازمان شاه»؛ «روزالین: هرزهای با جبین همچون مخمل، از ندیمههای پرنسس»؛ «ماریا»؛ «کاترین»؛ «بویه»؛ «کاستارد»؛ «آنتونی دال»؛ «دون داریانو دو آرمادو»؛ «ماث»؛ «ژاکوئنتا»؛ «هولوفرنس»؛ «دو هنرمند»، «نجیب زادگان دربار»، «یک جنگلبان»، و «پیشکاران».؛ مکان رخدادهای نمایشنامه: یک سرزمین پادشاهی کهن در «شمال اسپانیا»، و «جنوب فرانسه»، به نام: «ناواره» است.؛ «فردیناند پادشاه ناواره» ناگهان اراده کرده است، که بهجای تفریحات معمولی و همیشگی درباری، کاخ خود را، بهصورت آکادمی، برای کسب علم و دانش، درآورد. در مجلس عیشی که در کاخ برگزار میشود، سرانجام میعاد بسته میشود، که در مدت سه سال، مردان دربار، جز مطالعه، و روزه گرفتن، و تنها سه ساعت خواب در شبانهروز، کار دیگری انجام ندهند؛ و از همه مهمتر با هیچ زنی نیز حرف نزنند...؛
موضوع(ها):
نمایشنامه انگلیسی - قرن 16م.
ارسال دیدگاه